antoine berghs

Het verhaal gaat over een jongen die schaapsherder wilde worden:

‘Op een dag trok hij met zijn kudde de wijde wereld in. Omdat hij bijna niets of niemand tegenkwam sprak hij niet, hij was alleen met zijn kudde zijn gedachtes en beslissingen. Hij liep en dacht in het ritme van de grote natuur. Ontmoetingen onderweg waren dan ook een bijzonderheid.

Op een dag ontmoette hij een man die met zijn blote voeten diep in de grond op hem leek te staan wachten. De jongen vond dit erg vreemd en vroeg hem waarop hij stond te wachten. De man vertelde hem dat hij een plant wilde worden. Hij wilde niet meer hoeven rennen, springen en vallen over allerlei obstakels die hij altijd en overal tegenkwam. Hij wilde alleen nog maar stilstaan en groeien. Hij zou met zijn voeten, die wortels zouden worden kunnen denken. Diep in de grond zouden zijn gedachtes zich dan oneindig kunnen uitbreiden en ieder obstakel kunnen overwinnen. De jongen hoorde het verhaal van de man aan en was maar wat blij dat hij niet meer in de mensenwereld leefde en dat hij met zijn kudde kon gaan en staan waar hij maar wilde. Als er obstakels waren dan liepen hij en zijn kudde er gewoon omheen. Wat zijn mensen maar vreemde dieren dacht hij, en stopte de ervaring met de man die een plant wilde worden dan ook diep in zijn rugzak. En hij ging na afscheid te hebben genomen van de man die plant wilde worden weer op pad.

Op een dag zag hij in de verte een hond met een hertengewei op het hoofd hoog bovenop een heuvel op de uitkijk staan, de hond leek de horizon af te speuren, naarstig op zoek naar iets. De jongen vond deze verschijning toch wel erg vreemd en wilde weten hoe een hond ertoe kwam een hertengewei op het hoofd te zetten. En hij liep de heuvel op de hond met het hertengewei op het hoofd tegemoet. Boven aangekomen vroeg hij de hond waarom het een hertengewei droeg. De hond vertelde hem de stad te zijn ontvlucht, de hond kon het gejaagde leven niet meer verdragen. De hond wilde voortaan een hert zijn, voor altijd bevrijd van het jachtige leven. En was nu op zoek naar familie, de roedel, en vroeg de jongen of hij de roedel van honden die hert willen zijn misschien had gezien. De jongen zei dat hij geen andere honden die hert willen worden was tegengekomen, en dat deze hond die hert wilde worden de enige van zijn soort was die hij tot nog toe had ontmoet. Teleurgesteld vervolgde de hond die hert wilde worden de zoektocht naar familie en roedel.

De jongen dacht wat ben ik blij met mijn kudde, ze zijn als familie voor me, ik zou niet anders willen. Wat zijn stadse dieren maar vreemde mensen dacht hij en stopte ook deze ervaring diep in zijn rugzak en hervatte kalm de tocht met z’n kudde.

Na een lange reis van vele jaren raakte de rugzak van de jongen stilaan vol. Vermoeid maar vol-daan komt hij aan bij de grootste en diepste rivier die hij ooit van zijn leven had ontmoet. Hij neemt zijn rugzak af en leegt deze in de stroom, ontdoet zich van zijn kleren en stapt vervolgens het heldere zuivere water in, de overzijde tegemoet.’

antoine berghs